Things end, but memories last forever

Dat was het dan. Ik ben inmiddels weer in het koude en grijze Nederland. Nog een klein verhaaltje van mijn laatste weken in Curaçao.

Vorig weekend ben ik samen met Anique en Anouk naar Aruba geweest. Even lekker een weekendje weg. We hebben echt een geweldig weekend gehad, we hebben onder andere de hooiberg beklommen (we gingen er rennend weer af om de stortregen te ontwijken, niet gelukt helaas), we hebben geshopt in Oranjestad, zijn naar een waterpark geweest en hebben lekker genoten van het schone huisje met warm water uit de kraan. Maar het allervetste wat ik dit weekend, of eigenlijk ooit in mijn leven, heb gedaan is skydiven. Wat een geweldige ervaring was dat. We werden ’s ochtends opgehaald door skydive Aruba en werden naar een hutje gebracht waar we wat formulieren moesten invullen. Je kent het wel, van die formulieren die je tekent om aan te geven dat ze niet verantwoordelijk zijn voor je dood, altijd erg motiverend vind ik dat. We konden helaas niet met z’n drieën tegelijk springen, want er passen maar 2 springers en 2 instructeurs in het vliegtuigje. Anique en Anouk gingen daarom eerst. Nadat zij geland waren was ik aan de beurt. Het meisje dat met mij zou springen kwam niet opdagen, dus ging de tweede instructeur met een medewerker van skydive Aruba. Na een erg gezellige autorit kwamen we aan bij het vliegveld en hier begonnen de zenuwen wel wat te komen. Ik moet zeggen dat ik had verwacht dat alles veel zenuwslopender zou zijn, maar dat viel me heel erg mee. Eenmaal op de goede hoogte werd ik vastgesnoerd aan mijn instructeur en sprongen we, alsof het niks was, op 3,5 kilometer hoogte uit het vliegtuig. Na een vrije val van 35 seconden en een parachutevlucht van 5 minuten stond ik weer met beide benen veilig op de grond. Wat een super vet gevoel gaf dat skydiven, ik heb nog nooit zo iets gaaf gedaan en ik kan het dan ook iedereen aanraden om het een keer te doen. De lach is de hele dag niet meer van onze gezichten verdwenen.

Maandag 13 januari waren we weer terug in Curaçao en kon het aftellen echt beginnen. De laatste 10 dagen hebben we in Curaçao goed afgesloten. De laatste souvenirs werden gekocht, de mooiste stranden werden nog een keer bezocht en ik had al afscheid genomen van heel veel lieve huisgenootjes die allemaal voor mij naar huis gingen. De laatste feestjes werden gevierd en de koffers werden ingepakt.

Vrijdag begonnen we om 16.10 aan onze terugvlucht naar Nederland. We hadden nog een kleine tussenstop op Aruba. Hierna ging de vlucht erg snel. Ik heb gelukkig veel kunnen slapen. Het afscheid in Curaçao was heel dubbel. Aan de ene kant had ik heel erg veel zin om al mijn lieve vrienden en familie weer te zien maar aan de andere kant heb ik heel veel moois achter gelaten. Ik heb echt een geweldig ontvangst gehad. Samen met Anouk, Inge & Mirte werden we door onze families en vrienden met een grote touringcar opgehaald vanaf Schiphol. Hierna hebben we samen gebruncht en ben ik met mijn familie naar huis gegaan. De vriendinnen hadden mijn huis versierd en hadden zich als verassing achter de auto verstopt. Ik heb echt een topdag gehad.

Danki dushi Korsou, voor de geweldige tijd die ik hier heb gehad. 5 maanden gingen veel te snel. Danki lieve huisgenoten, voor de gezellige en te gekke tijd, ik mis jullie nu al.

Ayo & heel veel liefs.