Time flies when you’re having fun

Tijd voor een update vanuit het zonnige Curaçao. In Nederland werd mij verteld dat de tijd hier heel snel zou gaan. Ik geloofde dit zeker wel, maar dat de tijd zó snel zou gaan had ik nooit gedacht. Toch is het ook heel dubbel. Aan de ene kant heb ik niet het gevoel dat ik hier al bijna 7 weken zit en aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik hier al heel lang ben.

Vorige week vrijdag zijn we weer naar Wet & Wild geweest, dat was weer een heel gezellig feestje. En we zijn voor de verandering maar eens niet het water in geweest ’s nachts. Zaterdag had ik eerst nog een vergadering van stage en daarna lekker naar het strand geweest. Vorige week zondag was hier het Cabana beach festival. Ik had even weer een besefmomentje, wat ben ik een bofkont dat ik hier mag zijn en dat het hier zo heerlijk is.

Stage bevalt ook nog steeds goed. We hebben nu twee drukke maanden. November is hier de diabetesmaand en voor die maand moet er veel geregeld worden. We gaan bijvoorbeeld met een busje langs de grootste radio en televisiestations van het eiland. Ik ben op dit moment bezig om van alles voor deze maand te regelen. Onderweg naar stage maken Sterre en ik de raarste dingen mee. Vorige week reden we langs een grote, drukke weg. Stond er een man met een zwart voorwerp te zwaaien. Dus Sterre riep: ‘Kijk, die man staat daar gewoon met een machinegeweer te zwaaien!” Maar toen we dichterbij kwamen bleek dit gevaarlijke machinegeweer een zwarte paraplu te zijn. Gelukkig een stukje veiliger haha, we hebben wel even moeten lachen. Een paar dagen later reden we naar huis en gaf de auto telkens aan dat de motor oververhit was. We zijn toen kleine stukjes gaan rijden om vervolgens de motor weer af te laten koelen. Vlak bij ons huis moeten we een steile brug op, waarna we niet meer kunnen stoppen. We hebben vlak voor de brug lang gewacht zodat de motor goed afgekoeld zou zijn. Toen we op de brug waren konden we ineens geen gas meer geven, super eng op die steile brug. Stonden we daar ZONDER BENZINE! Gelukkig hebben Anouk en Laura toen even voor reddende engelen gespeeld en ons een beetje benzine gebracht. Tijdens het wachten hadden we wel een prachtig uitzicht over Willemstad, dus natuurlijk snel een paar foto’s gemaakt. De politie stopte ook nog even achter ons omdat ze bang waren dat we zouden springen. We hebben maar even duidelijk gemaakt dat dat niet in onze gedachten voorbij was gekomen. Ik moet wel zeggen dat ik erg blij was toen we de Nieuwestraat weer hadden bereikt.

Vorige week dinsdag heb ik helaas de verjaardag van mijn tante moeten missen, die groots werd gevierd. Via Skype heb ik haar nog een beetje kunnen verrassen door aan het lied van de nichtjes en neefjes mee te doen. Vervolgens werd ik de hele zaal door gedragen en heb ik even de hele familie kunnen zien. Daarna moest ik wel even slikken want ik mis iedereen van thuis toch wel.

Afgelopen zaterdag ging ik vroeg uit bed (6.00u) om samen met Anouk, Anique, Aline en José de Christoffelberg te beklimmen. Het was wel erg vroeg, maar als je later gaat wordt het te warm om naar boven te gaan. Het was een hele klim maar eenmaal boven werden we beloond met een prachtig uitzicht. Daarna zijn we naar Cas Abao geweest, dat is echt wel één van de mooiste strandjes hier op Curaçao. Zondag hebben we weinig gedaan behalve aan het strand gelegen en heel op tijd naar bed, want de spierpijn van de klim hakte er toch wel in. Inmiddels is het gelukkig een stuk beter met de spierpijn.

Morgen zijn Peter en Anne-Lynn hier al en zaterdag komen Pap en Inge al, met de tantes en oom, deze kant op. Ik heb erg veel zin in hun bezoek, ben de uren al aan het aftellen. Peter, Anne-Lynn en ik hebben een eendje gehuurd om een aantal dagen mee over het eiland rond de scheuren. Ik ben dan ook lekker een paar dagen vrij van stage, dus we hebben al een paar leuke dingen op de planning staan.

Ik ga weer een paar heerlijke weken tegemoet, hier op het zonnige Curaçao. Tot de volgende update.

Ayo Dushi’s,
Liefs xx