Het Begin

Bon dia,

Ik ben alweer bijna twee weken in Curaçao. Wat is het een fantastisch mooi eiland. We hebben al veel kunnen zien en beleven. De eerste paar dagen hebben we vooral op strandjes gelegen, de weg proberen te vinden en happy hours afgestruind. Er zijn hier zulke mooie stranden met heel helder blauw water, echt een paradijsje. Huisgenoten van mij hebben een auto, dus we hebben het eiland al goed kunnen verkennen. Ik weet de weg al aardig te vinden op het eiland (en dat is een hele prestatie met mijn anti-richtingsgevoel). Wegens een gebrek aan geld zit het er voor mij niet in om in m’n eentje een auto te huren, maar voor zo nu en dan een volle tank heb ik verschillende chauffeurs. Het grootste nadeel van het eiland zijn toch wel de muggen. Het lijkt wel of ze op mijn benen een Wereldoorlog hebben gehouden waarbij ik de verliezende partij ben. Ik ben al aan het spuiten met middeltjes waardoor de muggen weg moeten blijven, maar ze blijven steken helaas. De locals zeggen dat je lichaam op een gegeven moment gaat wennen aan het stofje dat de bulten zo doet jeuken. Voor mij kan dat moment niet snel genoeg komen.

Even terug naar het begin: na het emotionele afscheid op Schiphol stond ik er na de douane alleen voor. Geen ouders, geen broer, geen familie en geen vrienden. Gelukkig bleek Kim (het meisje waarnaast ik in het vliegtuig zat) zeer leuk gezelschap te zijn. De vlucht duurde lang, maar was wel te doen. Na 5uur kon ik nog amper stilzitten, en de maaltijd, tja de maaltijd, laat ik het daar maar niet over hebben. Bij aankomst op Curaçao bleek de douane nog een hele uitdaging, het duurde lang voordat je alle goede papieren had opgezocht en deze waren doorgenomen. Je moet kunnen aantonen dat je komt stage lopen of gaat werken voor een aantal maanden. Ze willen zien dat je hier weer weg gaat, want ze willen je helaas niet houden. 2 stempels in m’n paspoort en 2 koffers (fieuw, ze waren niet ergens in Dubai beland ofzo) later, stapte ik de warme Curaçaose lucht in. We werden opgehaald door Wereldstage, waarvan we ook een brief kregen waarop stond op welke dag we geïntroduceerd zouden worden op het stageadres. Voor mij bleek dit pas woensdag te zijn, dus ik heb nog lekker twee daagjes extra vrij gehad. Woensdag ben ik begonnen bij Sokudi. Het is echt een hele kleine stichting met een nog kleiner kantoor. Tot nu toe bevalt de stage me erg goed. Een huisgenootje van mij, Sterre, is een collega en met haar kan ik naar mijn stage rijden. Ideaal dus. Het is een hele zelfstandige stage en ik heb dan ook veel vrijheid in m’n werk. Ik ga me voornamelijk bezig houden met het organiseren van feesten, wandelingen en voorlichtingen voor mensen met diabetes. Ook ga ik helpen met het opzetten van verschillende campagnes om meer leden en donateurs te werven. Het is echt leuk om met de locals in contact te komen. Ik probeer een aantal woorden Papiaments met ze te praten ik merk dat ze dat ontzettend waarderen en respect voor je krijgen. Ik denk dat ik bijna vloeiend Papiaments kan als ik hier over 4.5 maand weer wegga want iedereen probeert je weer een paar woorden bij te leren.

Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik de eerste dagen echt ontzettend heb moeten wennen. Aan de temperatuur, aan de mensen en aan het leven hier. Maar ik ben inmiddels al aardig ingeburgerd en heb het erg naar m’n zin. Dit komt mede door m’n leuke huisgenoten. We hebben bij ons huis een patio waar iedereen zit als die thuis is. Zo hoef je nooit alleen op je kamer te zitten en is het altijd gezellig. Hoef ik ook niet zoveel te denken aan hoe erg ik jullie allemaal mis! :P

Ik heb gelukkig een leuke kamer, ik was zo benieuwd, want ik had me al op het ergste voorbereid maar het valt me echt ontzettend mee. Hij is lekker ruim en heb een eigen wasbak. De douche en keuken moet ik delen met huisgenoten, maar dat is prima te doen. Al jullie kaartjes en foto's hangen al aan de muur, zo kan ik af en toe naar jullie en de lieve woorden kijken.

Jullie kunnen mij via whatsapp gewoon bereiken, maar als je me wilt bellen of smsen moet je mijn lokale nummer gebruiken. Mijn lokale nummer is: (005999)5161924! En als je denkt: die meid zit daar zo ver weg van al haar lieve vrienden, dan mag je me natuurlijk ook gerust een kaartje sturen! :P Omdat de postbodes hier vaak geen straatnamen kennen heeft Wereldstage aangeraden om de post via hen te sturen. Postbodes weten vaak aanknopingspunten en gebouwen wel te vinden, maar de meeste straatnamen zijn hopeloos. Als je het dus naar mijn woonadres zou sturen, dan kan het best zijn dat het kaartje bij een Antiliaan aan de muur eindigt.
Het adres:
Wereldstage Curaçao
T.a.v. Yvette Bossink
Scharlooweg 75
Willemstad, Curaçao.

Op dit moment zijn Inge en Berry hier al op bezoek. Erg leuk om mensen van thuis te spreken en te zien. Jullie zijn weer helemaal op de hoogte. Ik zal ook nog wat jaloersmakende foto's uploaden (foto's van mijn kamer zal ik bij het volgende verslag toevoegen, de kamer moet natuurlijk eerst opgeruimd worden :P).

En omdat ik ben begonnen zoals het hoort, sluit ik ook af zoals het hoort: Ayo Dushi's!
Liefs xx